|Classic perfection, no defects| - Prolog

 

Dzień zaczął się dla SooJi od wyjątkowo przykrej pobudki. Trudno wyobrazić sobie coś bardziej koszmarnego niż gwałtownie przerwany sen. SooJi uwielbiała spać, a przejście od snu do jawy w żadnym razie nie mogło odbywać się raptownie. Przez ostanie dni nie sypiała za dobrze. Zbliżał się finałowy mecz jej drużyny, będąc kapitanem, nie mogła pozwolić sobie na błędy. Było dopiero po piątej rano, a już ktoś się krzątał po kuchni. Mieszkanie blondynki nie było wielkie, a jej pokój był zaraz obok kuchni. Zła wstała i poszła do kuchni. Wchodząc do kuchni, przewróciła się o garnek, który stał na podłodze. Kiedy podniosła głowę, ujrzała swoich starszych braci. Była najmłodsza z całej trójki, chociaż, MyungSoo był starszy od niej o kilka minut, a SungMin był już „starym capem” jak go nazywała. Podniosła się z ziemi i spojrzała na nich wściekła. Kiedy chciała coś powiedzieć, starszy z braci wyciągnął zza siebie małego rudo-białego kotka. SooJi jęknęła i od razu go zabrała.

- Co ci dwaj debile ci zrobili? Wyglądasz okropnie – powiedziała słodkim głosem.

- Nic mu nie zrobiliśmy! Znalazłem go, kiedy biegałem – tłumaczył się brunet.

- Daj spokój. Idź, umyj się – powiedział SungMin.

- Oke, oke – mruknął i poszedł do łazienki.

- SooJi …

- Znalazłeś już sobie dziewczynę? - zapytała, patrząc na kotka.

- SooJi...! - powiedział groźnie. - Idź, przygotuj się, dzisiaj mecz finałowy.

- A znalazłeś? - ciągnęła dalej.

- Nie! Sio do pokoju! - wrzasnął.

- Uważaj, bo matkę obudzisz – zaśmiała się i pobiegła do pokoju.

~*~

Mecz był niebywale trudny, ale zwycięstwo należało do SooJi i jej drużyny. Wszystkie dziewczyny cieszyły się z wygranej i przytulały się. Niestety, jak to bywa przeciwna drużyna nie była zadowolona, a szczególnie jedna dziewczyna. Szatynka rzuciła z całej siły piłą w stronę blondynki. Kiedy ta dostrzegła zmierzającą ku niej piłę, zdołała tylko cofnąć się o krok w tył i piła uderzyła ją pod kolanem. Niestety siła była tak duża, że upadła i uderzyła głową o ziemię. Wszyscy do niej podbiegli, ale przez chwilę nie było z nią kontaktu. Przerażony SungMin, który był też trenerem, od razu zrozumiał, co się stało, a widząc jej już sinom nogę, tylko syknął cicho pod nosem. Spojrzał na brunetkę i pokręcił głową.

SooJi trafiła do szpitala. Niestety nie obeszło się tylko na pęknięciu, ale i złamaniu. Jej kość była pod kolanem tak ukruszona i zmiażdżona, że tylko dzięki rehabilitacji będzie mogła normalnie chodzić. Blondynka się załamała. Straciła coś, co kochała nad życie. 

 ~*~

SooJi siedziała w dużym barze, wyczekując no coś, co jako jedyne, mogło poprawić jej humor. Obok niej siedziały dziewczyny z jej drużyny, jedne mniej, drugie bardziej podekscytowane.
Był to ostatni dzień wakacji. Jutro zaczyna się szkoła, nowa, ale jednak wciąż ta sama, gdyż liceum i gimnazjum znajdowały się w jednym budynku.

Bar był pełny. Znajdowały się w nim osoby zarówno młodsze, jak i starsze.

Nagle na scenę weszło kilku chłopaków. SooJi bardzo dobrze ich znała, mimo że nie znała ich osobiście. Pięciu wysokich i utalentowanych.

Dziewczyna przedstawiła ich sobie w głowie. Blondyn, SooYoon, perkusista. Oliver, najlepiej zbudowany, grający na basie. GwangSuk, najniższy, jeden z gitarzystów. TaeJong, klawiszowiec. No i oczywiście SangWoo. Wokalista i gitarzysta prowadzący. Zawsze wchodził ostatni na scenę i wywoływał okrzyki zachwytu i pisk młodszych fanek.

Było gorąco, mimo że w pomieszczeniu była klimatyzacja. Wszyscy z zespołu mieli koszulki bez rękawów i krótkie spodenki. Wyglądali mało profesjonalnie, ale całe zwątpienie minęło już po pierwszych dźwiękach.
Pierwszym kawałkiem, jaki wykonali, było „Eat you alive”, Emigrate. SangWoo śpiewał, przechylając głowę na bok przez co, czarne jak smoła włosy opadały mu na oczy. W pewnym momencie do śpiewania dołączył się GwangSuk. Główny wokalista oblizał usta i wyciągnął mikrofon ze stojaka po czym uśmiechnął się lekko do kolegi. Kolejną cześć śpiewali razem, odwróceni do siebie przodem, jakby się kłócili i nic nie istniało poza nimi.
Następną piosenką był ich własny kawałek, trochę spokojniejszy, ale z ostrymi momentami, który SangWoo śpiewał sam, uśmiechając się chytrze do publiczności. SooJi wychwyciła kilka razy ten uśmiech i czuła, że spłonie ze szczęścia. Większości szczęki poopadały, gdy SangWoo i GwangSuk mieli gitarowe solo, a SooYoon uderzał o bębny co jakiś czas i popisywał się swoimi umiejętnościami w operowaniu pałeczkami.

Owacji i krzyków nie było końca.

Mimo że to były tylko dwie piosenki, nastolatkowie wyglądali na zmęczonych, ale i tak uśmiechali się szeroko, kłaniając się publiczności.

SooJi pierwszy raz od tego felernego meczu zapomniała o kontuzji, gdy SangWoo pomachał do niej by podeszła, po czym wręczył jej swoją kostkę i przytulił mocno.

- Mam nadzieję, że się zobaczymy jeszcze kiedyś - wyszeptał jej i zszedł wraz z zespołem, ze sceny.