|ONE-SHOT VI| EXO to same kłopoty! - Sehun.

Jako jedna z nielicznych wygrałam wycieczkę do Seulu. Pond miesiąc tak daleko od domu. Było to dla mnie spełnienie marzeń, ponieważ nie widziałam z rana gęby mojej siostry.

Starałam się trzymać grupy. Nie potrafię porozumieć się po koreańsku, tylko angielski i ewentualnie japoński wyrwałby mnie z kłopotów.

Przystanęłam na moment i przykucnęłam, aby zawiązać sznurowadła. Kiedy się podniosłam, kichnęłam. Powietrze wokół mnie zawirowało, aż musiałam zrobić krok w tył. Otrząsnęłam się i nagle zorientowałam się, że się zgubiłam.

Zaczęłam szukać swojej grupy. Niestety nikogo z niej nie znałam, aczkolwiek pamiętałam adres hotelu. Weszłam do jednego, drugiego i trzeciego sklepu. Nikt nie potrafił mi pomóc, ponieważ nie znali angielskiego ani japońskiego.

Weszłam do małego sklepu jubilerskiego. Podeszłam spokojnie do lady i odezwałam się w języku angielskim.

- Gdzie znajdę hotel Aqua? - zapytałam.

- This isn't the best moment – powiedziała kobieta i wskazała na pięciorga złodziei.

- Oj – jęknęłam cicho.

Mężczyzna mówił coś do mnie, lecz ja patrzałam na niego beznamiętnie. Mówił, plując mi w twarz.

W końcu miałam dość. Wymierzyłam mu kopniak w samo krocze i stoczył się na ziemię.

- To już w Polsce chowają swoje twarze – prychnęłam.

Nagle poczułam na swojej skroni zimną stal. Otwarłam oczy szerzej, rozumiejąc, że kolejny przyłożył mi stal do skroni.

~No pięknie – pomyślałam i czekała w ciszy.

Mężczyzna ryczał na mnie, lecz ja nic nie rozumiałam. Usłyszałam cyknięcie i wszystko wydarzyło się dosłownie w ciągu kilku sekund. Broń wypaliła, a ja sądziłam, że nie żyję. Otwarłam jedno oko i zobaczyłam chłopaka o czarnych włosach. Poruszał się za szybko jak na zwykłego człowieka. Zobaczyłam pocisk w ścianie, ale bardziej interesował mnie chłopak. Który wyglądał nieco jak panda i walczył tradycyjnymi sztukami walki.

Kiedy wszystko się skończyło, podszedł do mnie i uśmiechnął się, po czym powiedział coś do mnie. Jak na złość nic nie rozumiałam.

Spojrzałam na jego dłonie. Były zakrwawione. Rozejrzałam się i złapałam go za nadgarstek. Pociągnęłam go za sobą na tył sklepu, gdzie znajduje się apteczka. Chłopak usiadł na krześle, a ja przykucnęłam przed nim. Wyglądał na lekko zdziwionego, kiedy opatrywałam mu dłonie. Co jakiś czas krzywił się z bólu i szczypania.  

Zaczął coś mówić, a ja straciłam cierpliwość.

- I don't understand, beacuse i come Poland. I'm sorry, it's my foult.

- You're cute and interesing girl! - zaśmiał się. - You're brave!

W końcu zrozumiałam, kim jest ta osoba siedząca przede mną.

- You stopped time ? - zapytałam.

Przytaknął i nagle wszystko stało się jasne.

- Tao, Samantha love you - palnęłam.

Spojrzał na mnie uśmiechnięty, a ja zakończyłam opatrywać mu rany.

Wyszłam z zaplecza i poczułam, jak coś cieknie mi z nosa. Spojrzałam w górę. Przede mną stał Kris.

- Tao is there – wskazałam i ominęłam chłopaka.

Opuściłam sklep i ponownie kichnęłam. Powietrze odrzuciło mnie wprost na chłopaka o tęczowych włosach. Sehun. Dopiero po kilku sekundach zauważyłam, że leże na nim, a nasze usta stykają się ze sobą.

Nagle Sehun zaczął mnie całować, a ja myślałam, że wyjdę z siebie.

Odsunęłam się od niego i poprosiłam. Udałam się za róg, gdzie wybuchłam głośnym śmiechem.

Obudziłam się na ziemi między łóżkiem a biurkiem. Wstałam odrętwiała i spojrzałam na zegar. 9:33
- Częściej chce takie sny! - powiedziała do siebie.