|ONE-SHOT III| "Postawa wilka" - Kris.

 For K-Panda

Siedziałam na łące i obserwowałam, jak trawa porusza się bezwładnie na wietrze. Korzystałam z chwili ciszy, której w moim życiu było tak niewiele. Rodzina, szkoła, to miasto – zawsze słychać sprzeczność.

Poderwałam się na równe nogi, kiedy do moich uszów dotarł dziewczęcy krzyk. Odruchowo podniosłam się i ruszyłam w kierunku, z którego pochodził.

Zobaczyłam dziewczynę opartą o drzewo, w którą wpatrywał się ciemny wilk. Zauważyłam, że oczy wilka były smutne, nawet nie szczerzył kłów.

Podeszłam bliżej i stanęłam między nimi. Przykucnęłam i spojrzałam w oczy zwierzęcia.

- Co się stało? Dlaczego płaczesz? - zapytałam.

Odwrócił pysk w geście wstydu.

- Dziewczyno, możesz iść – powiedziałam, nie odrywając wzroku od wilka.

Dziewczyna uciekła, a ja przysiadłam na trawie.

- Teraz mi powiesz, co się stało? - zapytałam.

- Zabiłem – mruknął.

Przez chwilę jego słowo odbijało się echem w mojej głowie, aczkolwiek przymknęłam powieki i westchnęłam ciężko.

- Czasem trzeba zaakceptować to, co się zrobiło – otwarłam oczy i zobaczyłam, jak oczy wilka połyskują się w świetle promieni słońca.

Po chwili jego oczy się śmiały. Uśmiechnęła się szeroko i objęłam zwierzaka.

Poczułam mocny ból głowy i otwarłam oczy. Leżałam, gdzie: na ziemi, razem z pościelą.

- Co ja...? - powiedziałam zdezorientowana. - A tak, szkoła...

Ubrałam się i opuściłam pomieszczenie.

Kiedy zrozumiałam, że spotkanie z tym wilkiem było zwyczajnym snem, wróciłam do porządku dziennego,

Jednakże nie był to jedyny raz, kiedy śniłam o nim. Często rozmawialiśmy w moich snach. Tak wiem, dziwne... dziewczyna rozmawiająca ze zwierzętami! To się działo tylko w mojej głowie!

Zaśmiałam się donośnie.

- Co Cię tak bawi? - zapytał Kris, gdyż tak prosił, żeby go nazywać.

- Nie bawi, smuci – powiedziałam spokojnie.

- Co się stało?

Upadłam plecami na trawę i wpatrywałam się w rozgwieżdżone niebo.

- Przeprowadzam się do Korei, ponieważ ojciec dostał awans – ciągle mówiłam spokojnie,

- To znajdę Cie tam – powiedział poważnie.

Poderwałam się na równe nogi.

- Co ty pieprzysz?! - powiedziałam zdziwiona. - Przecież ty jesteś wytworem mojej wyobraźni!

- Kto tak powiedział? - zaśmiał się.

~ Wszystko, w co wierzyłam, runęło – powiedziałam w myślach.

Wilk odszedł w kierunku lasu, lecz nim zdążyłam zamrugać, nie było wilka tylko jasnowłosy chłopak niewiele starszy ode mnie.

Otwarłam oczy i wpatrywałam się w sufit.

- Czy ja, do cholery zawsze muszę się budzić na ziemi?! - warknęłam na głos.

~*~

Poczułem mocne uderzenie w nos, czego skutkiem było tryśnięcie krwią. Zasłoniłem dłonią zranione miejsce, lecz szkarłatna ciecz zaczęła kapać na podłogę.

~Głupie fanki, kiedyś życie przez nie stracę – pomyślałem.

Kumple z zespołu odciągnęli mnie od dziewczyn i pomogli zatamować krwawienie.

- Powinieneś bardziej uważać – skomentował Tao.

- Zamknij się, Panda – warknąłem.

Często zdarza się nam, że ucierpimy w miejscu publicznym, a najczęściej na lotnisku. Każdy powrót z Chin ma swoje konsekwencje.

- Gdzie ten menadżer? - powiedziałem zirytowany.

- Zaraz powinien być – uspokajał mnie Luhan.

* Samolot z Polski właśnie wylądował na pasie startowym. Proszę o podejście do bramki numer 7 * - poinformowała informatorka.

*Przed dostaniem w nosek i po*

Spojrzałem na bramkę, nieoczekując niczego. Tak się złożyło, że siedzieliśmy obok. Trzymałem przy nosie zakrwawioną chustkę, która wypadła mi z dłoni, kiedy ze wcześniej wymienionej bramki wyszła brązowowłosa Polka.

Poderwałem się na równe nogi i obserwowałem ją. Była z lekka zdezorientowana, lecz kiedy zboczyła rodzinę, na jej twarzy zagościł uśmiech.

- Co, zakochałeś się w tej brunetce? - powiedziała Panda.

Złapałem go obiema rękami za koszulkę, po czym spojrzałem poważnie w jego ciemne oczy.

- Tao, to ONA – powiedziałem stanowczo i powoli.

~*~

Tak właśnie przybyłam do nowego kraju. Nowa szkoła, nowi ludzie, nowe życie.

Minęła noc i czułam się dobrze, w miarę. Czułam lekki żal, że nie spotkałam dzisiaj Krisa.

~ To znajdę cię tam – usłyszałam w głowie.

Zamknęłam oczy i zobaczyłam, jak się przemienia z wilka w człowieka.

- Ostatni raz go wtedy widziałam – powiedziałam do siebie.

Podniosłam się i wyjrzałam przez okno. Mieszkałam w dużym apartamencie z rodzicami i starszą siostrą, którą mam dość. Mówiąc krótko. Za oknem znajdował się park, który już był oblężony przez dzieci. Wyciągnęłam spod poduszki komórkę.

Godzina 12:47; 28 Lip 2014; PONIEDZIAŁEK

- Nie lubię poniedziałków – skomentowałam na głos.

Wyszłam z łóżka i podeszłam do szafy, Wyciągnęłam ubrania i pomaszerowałam do łazienki, która znajdowała się w pomieszczeniu obok. Tak każda sypialnia miała swoją łazienkę.

Po kilkunastu minutach opuściłam swoje nowe sanktuarium i podeszłam drzwi wejściowych. Znajdowały się tam tylko moje buty, co oznaczało, że zostałam sama.

Westchnęłam i obróciłam się na pięcie, po czym spokojnie weszłam do kuchni, która była, a raczej jest połączona z salonem. Podeszłam do stolika i sięgnęłam po pilota. Włączyłam pilota i moim oczyma ukazał się koncert EXO, powtórka. Pogłośniłam i podeszłam do części kuchennej, żeby przyrządzić sobie posiłek.

Po wykonanej czynności, usiadłam na kanapie i zaczęłam oglądać jakąś dramę.

* - Przecież Cię kocham!

- Nie możemy być razem, ponieważ jestem … *

- NUDA! - krzyknęła i wyłączyłam TV.

Odniosłam naczynia do zmywarki i ku swojemu zdziwieniu zobaczyłam karteczkę:

„Kate masz od dzisiaj KARTĘ KREDYTOWĄ! ZASZALEJ!”

Pobiegłam z kartą w ręku do pokoju po torbę i kluczę. Następnie wybiegłam z mieszkania, zamykając je na cztery spusty.

Zwiedzałam Seoul i była pod wielkim wrażeniem.

- Chyba żartował, mówiąc, że mnie tu znajdzie – skomentowałam.

Weszłam do największej galerii i dosłownie szczęka mi opadła.

~To w chuj duże – pomyślałam.

Zaczęłam chodzić po różnych sklepach, aż trafiłam do sportowego. Zauważyłam piękną deskę, która spodobałby się mojej przyjaciółce z Polski.

Uśmiechnęłam się i postanowiłam ją kupić. W końcu, przylatuje za kilka dni, aby iść na studia.

Kilkoro Koreańczyków spojrzało na mnie z ukosa, ale nie interesowało ich to. Nie to, co w Polsce. Wyszłam z tego sklepu i szłam do następnego. Urzekła mnie bluza z wilkiem. Tak bardzo przypominała mi o Krisie. Oczywiście kupiłam ją i parę innych T-shirtów. Po zapłaceniu poszłam jeszcze do obuwniczego i sportowego. Znalazłam super buty i torbę na deskę. Logiczne, w jakich sklepach.

Miałam zamiar opuścić budynek, lecz poczułam, że ktoś wbija we mnie swój wzrok. Nie był to byle jaki, znajomy i smutny.

Przełknęłam ślinę i odwróciłam się, aczkolwiek niczego takowego nie zobaczyłam. Westchnęłam zrezygnowana i ruszyłam do wyjścia.

~*~

Znowu ją spotkałem, lecz nic nie zrobiłem. Uciekłem, jak jakiś tchórz! Teraz wiem, że jest szczęśliwa i jaki ma styl. Może, kiedy zacznę się do niej zbliżać, to z początku zachowam „wilka” dla siebie.

- A ty co? Laskę widziałeś? - podszedł do mnie Sehun.

- Nie twoja sprawa – warknąłem.

Przez pakt, który nas obowiązuje, nie możemy się ujawnić. Tylko i wyłącznie Tao wie o Kate i tak musi zostać.

Trafiłam do niej snu przypadkowo, szukałem zrozumienia po tym, jak zabiłem pewną dziewczynę w przypływie furii. Bardzo przeżywałem, lecz właśnie ona uświadomiła mi, że mogę żyć dalej.

~*~

Minęło kilka dni i czekałam na lotnisku, na przyjaciółkę. Trzymałam w ręce prezent dla niej.

Przez ostatnie dni jestem obserwowana, lecz kiedy się odwracam, nie ma niczego. Nawet tu w terminalu, odczuwam to samo. Odwróciłam się i nie ma nikogo. Westchnęłam i spojrzałam na bramkę,z której zaczęli wychodzić podróżni z Polski.

Kiedy zobaczyłam czerwonowłosą, od razu ucieszyłam się i podbiegłam do niej. Dziewczyna ciągnęła za sobą torbę i miała też swoją prywatną torebkę, a raczej torbę z logo jej ulubionego zespołu.

Przytuliłyśmy się i obie rozpłakałyśmy się.

- Tęskniłam – jęknęła.

- Ja też - mruknęłam. - mam coś dla ciebie.

- Ja również – odpowiedziała.

Odsunęłyśmy się od siebie i jednocześnie podałyśmy sobie prezenty.

- Polski żurek!?

- Deska – powiedziałyśmy jednocześnie.

Zaśmiałyśmy się donośnie i przyjęłyśmy je.

Pojechałyśmy taksówką do jej ciotki Monic i po rozpakowaniu pudeł poszłyśmy na spacer. Pauline za wszelką cenę chciała wypróbować nową deskę.

Poszłyśmy do skateparku.

Zielonooka świetnie się bawiła. Nawet pobiła kilku całkiem dobrych chłopaków i wyrywała kolejnych. Zaśmiałam się i odwróciłam, żeby zawiązać sznurówkę. Podniosłam się gwałtownie, kiedy usłyszałam krzyki. Zobaczyłam, że moja przyjaciółka upadła i to w dodatku na chłopaka, całując go w usta.

Natychmiast się odsunęła i zaczęła przepraszać. Ten tylko machnął ręką.

Podbiegła do mnie, a ja poczułam ukłucie w żołądku. Spojrzałam na chłopaka, z którym całowała się przyjaciółka. Wyczułam od niego tą samą aurę, którą wyróżniał się Kris. Jednakże po chwili wybuchłam śmiechem, z powodu koloru jego włosów.

- Idziemy – pociągła mnie czerwonowłosa.

Poszyłyśmy i kupiłyśmy sobie lody. Śmiałam się, ponieważ ta mądra kupiła tęczowe!

*Ubiór Kris'a tego dnia i deska *.* xD *

Lecz tu był mój błąd. Wróciłam się i całe lody spoczęły na torsie jakiegoś chłopaka.

- Jezu! Sorry! - pisnęłam.

Sięgnęłam po chusteczki i zaczęłam wycierać plamę, a moja towarzyszka śmiała się w najlepsze.

- Spokojnie to nic wielkiego! - powiedział i dopiero wtedy na niego spojrzałam.

Wydawał się znajomy, nawet bardzo.

- Mój błąd – powiedział.

- Nie, bo mój – sprzeciwiłam się.

- Hę... - spojrzał na zielonooką. - Ty pocałowałaś epicko mojego przyjaciela. Całkiem niezła jesteś na desce.

- To tylko przypadek – powiedziała zawstydzona.

- Możesz mi podać swój numer? Przekaże mu go, gdyż ten chciał Cię zapytać, ale ulotniłaś się.

- Um, oke – przytaknęła.

- A ty możesz mi dać swój? - zawrócił się do mnie. - Wybaczcie, jestem Kris.

Moje serce zabiło mocniej.

- Jestem Kate, a to Pauline – odezwałam się, aby nie wzbudzać niczego.

- Ten gościu, no wiesz, to Sehun.

Wymieniliśmy się numerami i pożegnaliśmy się, ponieważ ściemniało się.

~*~

Minęło kilka tygodni i zaczęła się szkoła. Przez ten czas umawiałam się z krisem. Coraz bardziej dochodziłam do przekonania, że nie jest zwykłym człowiekiem i jest TYM KRISEM.

Poprosiłam go w końcu o spotkanie wieczorem w pewnej uliczce.

- Co się stało?! - zapytał przestraszony.

- Nic, chciałam Cię zobaczyć, tylko... - powiedziałam z uśmiechem.

- W porządku – odetchnął z ulgą i przytulił mnie.

- … tylko, w tej prawdziwej formie – dokończyłam.

- Co? - odsunął się.

- Myślałeś, że się nie dowiem?! - powiedziałam ponuro.

- O cholera – jęknął.

- Udało Ci się, znalazłeś mnie.

Chłopak odsunął się ode mnie i przemienił się, a po moich policzkach spłynęły łzy.

- Kocham Cię – szepnęłam.

- Nie możemy być razem, ponieważ jestem …

Podszedł do mnie w ludzkiej formie i otarł mi łzy. Potrzebowałam chwili na reakcję.

- Nie gadaj bzdur! To nie pieprzona DRAMA! - warknęłam i pocałowałam go w usta.

Kris odwzajemnił pocałunek i zaczęliśmy walczyć językami o dominację.

Poczułam, jak blondyn mnie popycha i uderzyłam mocno o mur.

- Przepraszam, nie panuje nad tym – powiedział zdyszany.

- Kocham Cię. Nie ważne kim jesteś – powiedziałam i przejechałam mu dłonią po policzku.

- To będzie trudne – powiedział i spojrzał mi prosto w oczy.

Przysunął się do mojego ucha i poczułam jego ciężki oddech.

- Kocham Cię – szepnął.